ΜΗΝΥΜΑ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΎ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

Το μήνυμα μου είναι απλό. Το πρώτο μέρος τοποθετεί λακωνικά την Αιγιαλούσα σε ένα ιστορικό πλαίσιο με ρίζες πολύ βαθιές. Τρεις χιλιάδες χρόνια δεν είναι δυνατό να αποτυπωθούν με λίγες λέξεις στη γλώσσα που μου έμαθαν οι πρόγονοι μου, την ελληνική. Το δεύτερο μέρος είναι μια ‘ποιητική’ έκφραση κάποιων σκέψεων μου.

ΑΙΓΙΑΛΟΥΣΑ

 Παρὰ θῖν᾽ ἁλὸς κωμόπολις τις ἔστι.

ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ  (480 π. Χ. – 406 π. Χ.) “ΕΛΕΝΗ” 412 π.Χ..
Τεύκρος:- Όμως τα λόγια φτάνουνε
 δεν θέλω διπλά να κλαίω γι᾽ αυτά και να στενάζω. […]
 Με πρίμο αγέρι θα ταξιδέψω
στη θαλασσόζωστη να φτάσω Κύπρο,
που με χρησμό με πρόσταξεν ο Απόλλων.
Στράβων  (64 π.Χ. – 19 μ.Χ.)  […]
εἰς γὰρ Σαλαμῖνα ὑπέρβασις σταδίων ἑβδομήκοντα
 εἶτ’ Ἀχαιῶν ἀκτή,
 ὅπου Τεῦκρος προσωρμίσθη πρῶτον
ὁ κτίσας Σαλαμῖνα τὴν ἐν Κύπρῳ.

Αιγιαλούσα, παρά τον αιγιαλόν ούσα. Εδώ βρίσκεται μιά επτάλοφη κωμόπολη με πολύ βαθιές ιστορικές ρίζες. Ένας γεωγραφικός χώρος μοναδικός με αρχέγονη ομορφιά. Πέρασε από εκεί ο Γ. Φραγκούδης και έγραψε: “Ο θέλων να ιδή εν Κύπρω ωραίας γυναίκας και άνδρες υψηλούς και ρωμαλέους ας επισκεφθή το Καρπάσιον και ιδία τας δύο μεγαλύτερας αυτού κώμας Γιαλούσα και Ριζοκάρπασον.” Ο Φραγκούδης στην Αιγιαλούσα συνάντησε, πήρε μαζί του και νυμφεύτηκε την ωραία Σοφία.

Πανδαισία χρωμάτων στην Αχαιών Ακτή, στην Αιγιαλούσα και τριγύρω. Στην Καλαμιά, τον Αρχάγγελο, την Αγία Τριάδα και τη Μελάναργα. Μεγαλόπρεπα τοπία, άγρια και ήμερη φύση, δαντελωτά ακρογιάλια και παντού θάλασσα. ”Πλήθος θαλάσσης· θάλασσα πλημμύρισε τον ουρανό με κέντημα χρυσό.” (Αιγιαλούσης επίσκεψις. Ποίημα Κ. Χαραλαμπίδη.) Στην Αχαιών Ακτή ο αέρας μυρίζει θαλάσσια αλμύρα, καθάριο οξυγόνο, πεύκο, σχίνα, θυμάρι και βασιλικό.

Εδώ το φως ποταμίζει. << Όσο φως ποταμίζει ανάμεσα μας, άλλο τόσο σκότος έρχεται και μας τυλίγει μέσα στα κύματα του. Πραγματικά η εποχή μας είναι η αποθέωση του φωτός μαζί με τον θρίαμβο της βαρβαρότητας.>> ** Ομιλία του Γυμνασιάρχου κ. Θεοδόση Νικολάου επί τη ενάρξει του σχολικού έτους 1972-1973. ΑΧΑΙΩΝ ΑΚΤΗ Περιοδικόν Γυμνασίου Αιγιαλούσης.

Η Αιγιαλούσα βρίσκεται σαράντα χιλιόμετρα δυτικά από το Ακρωτήρι του Αποστόλου Ανδρέα, του ανατολικότερου άκρου της Κύπρου. Από την πόλη της Αμμοχώστου την Βασιλεύουσα είναι περίπου πενήντα χιλιόμετρα βορειοανατολικά όπως θα πετούσε ένας ελεύθερος αετός. Εκεί πετάνε κάθε που βραδιάζει δέκα χιλιάδες ελεύθερες Αιγιαλούσιες ψυχές. Εκεί που σήμερα, μέρα και νύχτα, μαύρη σκοτεινιά πλακώνει τα πάντα.

«Γιατί είσαι όμορφη… Γιαλούσα. Σε σκέφτομαι στον ύπνο και στον ξύπνιο μου μάνα και αδελφή» Έγραψε η Κλαίρη Αγγελίδου (Αλίανθος 2001) που έζησε, αγάπησε και γέννησε στην Αιγιαλούσα. 

ΔΟΞΑΖΩ ΤΗΝ ΑΙΓΙΑΛΟΥΣΑ 

Δεν κλαίω, για  αυτά που μου ‘χουν πάρει.
Δεν κλαίω, προδομένες τέσσερεις γενιές.
Χαίρομαι, γιορτάζω για τα είκοσι τα χρόνια
αυτά που έζησα λέφτερος παρά θιν’ αλός.

Δοξάζω και υμνώ τον τόπο μου.
Δοξάζω της Αιγιαλούσας τον αιγιαλό.
Μάνα, μάνα αεικίνητη μου θάλασσα.
Εκεί αχινοί και σκάροι στα κύματα.

Ψηλά σε ουρανοδρόμους γαλανούς
αετίσια η ψυχή μου φτερουγίζει.
Δεν επιστρέφω… γιατί δεν έφυγα.
Είμαι εκεί στον γιαλό που έζησα.

Είμαι εκεί που δεν φοβούμαι τίποτα.
Είμαι εδώ που είμαι λέφτερος.
Αενάως θα είμαι, κόνις, παρά θιν’ αλός.
Μαζί με του Τεύκρου το αρχαίο πνεύμα το αθάνατο.

Ηλίας Παντελίδης